Yann Mikael,
Revue Pihern, N°1, 1981 , association Vantyé
___________________________________________________________________________
Traduction en français en dessous .
___________________________________________________________________________
Avant-Propos Karrikell :
en Résumé Yann Mikael pense qu'il est bon d'attirer les Haut-Bretons par le Gallo (nommé Gallo-Breton par lui) pour les intéresser indirectement à tout ce qui concerne l'identité de la Bretagne, et particulièrement aux habitants de Loire-Atlantique pour un ancrage culturel direct à la Bretagne.
Je pense que certains militants Gallos actuels peuvent s'y reconnaître . Mais la majorité malheureusement semble vouloir en faire une langue concurrente voir "ennemie" de la langue bretonne en Haute-Bretagne
____________________________________________________________________________
Albac’henn marteze, trubarderezh morse !
Un dra ha ne baouezo ket an dud da gomz diwar he fenn warc’hoaz ez eo kudenn yezh romanek Breizh-Uhel, élese ar Galloeg pe Gallaoueg, a gavan-me gwelloc’h envel gallobrezhoneg ha tud all c’hoazh britoromaneg.
Daout ma ‘z eo deuet ar brezhoneg da vezan yezh va c’halon, ar yezh a vennfen evit Breizh a bezh ne c’hellan ket ankounac’haat ez eo bet ar gallobrezhoneg, tezh va c’havell, yezh va yaouankiz (daoust m’em eus graet va seizh gwellan ur mare ‘zo bet evit va ziac’hubiñ diouti) hag en abeg da se ez on bet war evezh,kerkent am eus klevet e oa tud oc’h ober war he zro, seul vuiañ m’em boa labouret, evit ar blijadur hepken, ur pemzeg bloaz bennak a-raok, da sevel ur seurt doare skrivañ eus ar gallobrezhoneg o tennañ da skrivadur ar brezhoneg e oan o teskiñ.
Ne vagan ket, evel tud’zo, faltazi war un deskadurezh a berzh stad evit ar gallobrezhoneg, pezh ne c’hoantaon ket a -durall, rak ne lakan ket ar brezhoneg hag ar gallobrezhoneg war an hevelep pazenn.
Ur yezh c’hlan eo ar brezhoneg, pe war bouez nebeut, tra ma ‘z eo ar gallobrezhoneg ur yezh hiron, frouezh an degouezh, gwallzarvoud an istor, pezh ne vir ket outañ , dre forzh bezañ goveliet gant rumadoù tud, da gaout ur spesadegezh dezhañ e-unan, m’emañ a-durall o koll dre forzh klask tennañ muioc’h d’ar galleg eget d’ar brezhoneg.
Hon arvez, gant ar c’hevredad Vantyé hag ar gelc’hgelaouenn-mañ ‘zo labourat war ar gallobrezhoneg o pouezañ war spesadegezh ar yezh, elese, war he c’herentiezh gant ar brehoneg, hag en distouez d’an dud kalz tud e Breizh-Uhel ne zesko biken ar brezhoneg, hogen an dud se a c’hell bezañ dedennet gant ar gallobrezhoneg tostoc’h d’o c’halon, d’o c’hizidigezh ho dre ar yezh-se mar pouezomp a walc’h war he c’herentiezh gant ar brezhoneg a c’hellomp dedennañ o spered war danvez Breizh dre vras, pergen e Liger Atlantel ma vez nac’het outañ bezañ ul lodenn eus Breizh. Ar Gallobrezhoneg a c’hellfe bezañ ur pont hogen ivez ul linenn difenn atre ar brezhoneg hag ar galleg, mar geller c’hoazh komz evel-se, pa ‘z anavezer pouez an araezioùu stlenn, a zo ar skingomz hag ar skinwel, ha n’emañ ker ar renerezh anezho etre daouarn ar vreizhiz.
Yann Mikael, Revue Pihern, N°1 1981 , association Vantyé
Une marotte peut-etre, une trahison jamais !
Il y a un sujet sur lequel les gens n’arrêterons pas de parler ni aujourd’hui , ni demain c’est le problème de la langue romane en Haute-Bretagne, à savoir le Gallo, que je préfère appeler le « Gallo-Breton » (gallobrezhoneg) et d’autres personnes encore le Britto-roman.
Bien que le Breton soit devenu ma langue de coeur, la langue que je voudrai pour la Bretagne entière, je ne peux pas oublier que le Gallo-Breton, appris dès le berceau, la langue de ma jeunesse (bien que j’ai fait tous les efforts du monde un temps pour m’en libérer), et à cause de cela je suis resté intéressé, dès que j’ai su que des gens s’en occupaient, d’autant plus que j’avais travaillé , seulement pour le plaisir, 15ans auparavant, à créer une orthographe du Gallo-Breton s’inspirant du Breton que j’étais en train d’apprendre.
Je ne nourrissais pas, comme certaines personnes, la demande que son enseignement soit assuré par l’État, une chose que je ne voulais pas de toute façon, je ne met pas le Gallo-Breton à hauteur du Breton, le Breton est une langue pure, ou tout du moins asez pure, tandis que le Gallo-Breton est une langue hybride, fruit du hasard, accident de l’Histoire, ce qui ne l’empêche pas, à force d’avoir été forgée par des générations et des générations d’avoir sa propre spécificité, chose qu’il est en train de perdre de toute façon à force de chercher à se rapprocher de plus en plus du français au détriment du Breton .
Notre but, avec l’association Vantyé et de cette revue est de travailler sur le Gallo-Breton en appuyant sur la spécificité de cette langue, à savoir, sur la parenté avec le Breton, et d’expliquer à la masse de gens en Haute-Bretagne qui n’apprendront jamais le Breton , mais ces gens peuvent être intéressés par le Gallo-Breton plus proche de leur coeur, de leur naissance, et par cette langue si nous appuyons assez sur la parenté avec le Breton , nous pouvons intéresser leur esprit sur le sujet de la Bretagne en général, précisèment en Loire-Atlantique où il est nié qu’on soit une partie de la Bretagne .
Le Gallo-Breton pourrait être un pont et même une ligne de défense entre le Breton et le Français, si on peut encore parler comme cela, quand on sait le poids des moyens d’informations, c’est à dire la radio et la télé, et dont la direction n’est pas entre les mains des Bretons .
Yann Mikael,
Revue Pihern, N°1, 1981 , association Vantyé